برخی تصور می کنند که خشم فقط متجلی شدن آن در مقابله با افراد ساکن در بُعد فیزیکی است و اگر توانستند آن خشم بیرونی را کنترل کنند، بر ایگوی خشم فائق آمده اند، ولی بعد از اینکه خشم ظاهری در بعُد فیزیکی متعادل شد، سپس خشم فروکش‌یافته وارد لایه های درونی تر می شود و نمود و تجلی بارزی در رویاها خواهد شد؛ به همین خاطر در این مواقع بهتر است ابتدا خشمی که از جسم فیزیکی‌مان فروکش کرده اما هنوز در ابعاد درونی‌مان حضور دارد را در مرکز احساسی عاطفی خودمان هم نیز متعادل سازیم، وقتی این مرکز از خشم پاک شد، وارد لایه های ذهنی می شود و در این مواقع ممکن است تجلی ذهنی خشم را در حالاتی مانند "انتقاد تخریبی" یا "توهم توطئه داشتن" یا "گله و شکایت‌های به ظاهر سازنده اما بدون راه حل" رویت شود، بهتر است که خشم در فکر و ذهن و لایه های مختلف آن هم مشاهده، بررسی و با عشق دادن، ایگوی مورد نظر تبدیل به نور شود.
همچنین از دیگر زیر شاخه های خشم غافل نشویم، زیر شاخه های فرعی خشم می تواند به صورت غیر مستقیم باعث تغذیه ایگوی خشم گردد و اگر این روند تغذیه‌ی ایگو به درازا بکشد، ممکن است مجددا در کالبد فیزیکی متجلی شود و ابتدا منجر به بیماری‌های روانی و سپس به صورت بیماری‌های جسمی نمود پیدا کند، موارد زیر می تواند از وجه ریز فرعی خشم باشند:
- انتقاد تخریبی
- چشم غره رفتن
- با صدای بلند حرف زدن
- بی صبری
- توقع داشتن، انتظار داشتن
- اضطراب، تشویش، دلهره، استرس
- تهمت و غیبت
- عدم انعطاف
- کلافه شدن
- عجله کردن، عجول بودن
- زودرنجی و رنجش
- فحاشی و دشنام
- عیبجوئی
- نفرت
- بدخواهی
- نفرت و کینه
- اوقات تلخی
و . . .
این لیست می تواند شامل موارد بسیاری شود، هر کسی بهتر است برای حفظ سلامتی روانی و جسمی در وجود خود جستجو کند و شاخه های متعدد ایگوی خشم را بیابد، قطعا موارد فرعی و ریز خشم وجود دارند که به ایگوی خشم غذا می‌رسانند که در صورت از بین رفتن این موارد جزئی و کوچک، شاهد کوچک شدن ایگوی خشم خواهیم بود، بعد از متعادل سازی ایگوها انرژی حیاتی‌ای که از منشا هستی بر درونمان جاری است به جای صرف تغذیه‌ی ایگوها شدن، به صورت خالص خود یعنی نور و عشق در درونمان متجلی می‌شود و صرف شناخت و بیداری و گسترش آگاهی می‌شود.